Zorgen voor morgen

Jongeren maken zich zorgen over hun toekomst. Veertien adviesraden van naam en faam hebben daarover een ‘inspiratiebundel’ van evenzoveel artikelen gepubliceerd. ‘Jongeren en het zorgen voor hun morgen’ is de nogal lastige titel. Je zou het wat simpeler kunnen zeggen: veel jongeren hebben zorgen over morgen en daar moeten we samen wat aan doen! Want ze ervaren steeds meer druk en krijgen daardoor vaker psychische problemen, terwijl de jeugdzorg tekortschiet. Lang niet alle kinderen en jongeren krijgen de kans om te sporten of te bewegen. De kansenongelijkheid in het onderwijs groeit. De maatschappij wordt steeds ingewikkelder. En de vooruitzichten op een betaalbare woning zijn zeer gering. Dit is allemaal heel kort samengevat, ik geef het toe. En natuurlijk is het generaliseren, want er zijn ook jongeren die wel veel kansen krijgen en profiteren van de toegenomen welvaart en/of van de positie van hun ouders. Maar die dure adviesraden hebben er wel erg veel woorden voor nodig om het probleem te schetsen. En mogelijke oplossingen komen op het eerste gezicht niet overduidelijk bovendrijven. Terwijl we toch praten over o.a. de Sociaal-Economische Raad, de Raad van Cultuur, de Raad voor Leefomgeving en Infrastructuur tot de Raad voor Strafrechttoepassing en Jeugdbescherming. Jongeren zijn in dat soort raden niet of nauwelijks vertegenwoordigd en er is weliswaar met jongeren gesproken, maar tot het zoeken van een betere verbinding met het jongere deel van de samenleving is het kennelijk nog niet gekomen. Misschien is dat een mooie opdracht voor de nieuw gekozen gemeenteraden en de colleges van B. en W. die in de regio worden gevormd. Want zeker op het gebied van bouwen en wonen is nauwelijks sprake van (zelf)organisatie van jongeren. Er zijn wel scholieren- en studentenbonden, maar als het op wonen aankomt is het kennelijk veel moeilijker om jongeren te verenigen. Als je kijkt naar de leeftijd van de bezoekers van inspraak- en bewonersavonden rond bouwplannen, dan zien we altijd veel tinten grijs. Natuurlijk kunnen jongeren dat voor een deel zichzelf verwijten, aan de andere kant is het logisch dat ze vaak met andere dingen bezig zijn. Daarom zou het toch mooi zijn als regionale politici, maar ook marktpartijen zich wat meer zouden inspannen om de stem van de jongeren ook op dit terrein tot klinken te krijgen. Al was het maar om hun zorgen voor morgen wat kleiner te krijgen.