En nog een verplichting!

Het valt niet mee om snel woningbouw te realiseren. Dat heeft veel verschillende oorzaken. Een grote oorzaak is de stapeling van eisen waaraan nieuwbouwplannen moeten voldoen. Van steeds meer kanten zwelt de kritiek hierop aan. Het lijkt erop dat veel partijen bereid zijn om daar de komende jaren wat aan te doen. Ook de gemeente Eindhoven noemde onlangs de veelheid van eisen als een belangrijke factor bij de stagnatie. Er is zelfs een woningbouwregisseur aangesteld die als ‘aanjager’ gaat fungeren. Hij gaat intern en extern barrières wegnemen om projecten te versnellen. En er komt binnenkort een heus Versnellingsplan, vooral gericht op de interne procedures bij de gemeente. Ook wordt voorzien in een samenwerkingsplatform van gemeente, bouwers en ontwikkelaars waar overleg ‘over alle problemen’ wordt gevoerd.

Dat klinkt goed, dacht ik, toen ik dat allemaal in het Eindhovens Dagblad las. Maar ik wacht nog even met de vlag uitsteken, eerst zien en dan … u weet wel. En ja hoor, nog geen maand later een ander krantenbericht: projectontwikkelaars moeten voortaan van tevoren een inspraakplan inleveren bij de gemeente. En bij de vergunningverlening wordt beoordeeld of dat plan ook goed is uitgevoerd. Hé, is dat weer een nieuwe eis? Lijkt me wel, eerlijk gezegd, al past het volgens de Eindhovense wethouder Torunoglu in de nieuwe Omgevingswet die overigens nog niet is ingegaan.

Het wordt hoe dan ook een formele toevoeging aan een toch al lange taken- en onderzoekslijst (groenplan, mobiliteitsplan, etc.) voor projectontwikkelaars. En het vergunningsproces heeft er weer een beoordelingscriterium bij. Gaat dat versnelling opleveren? Ik weet wel zeker van niet. Straks kunnen omwonenden die een bepaalde ontwikkeling niet nabij hun achtertuin wensen ook naar de gemeenteraad stappen om bezwaar te maken tegen de uitvoering van het inspraakplan. Ik ontzeg niemand het recht van inspraak. Het lastige is wel dat mensen die al wonen geen enkel belang hebben bij nieuwbouw in hun buurt. Ze grijpen vaak alles aan om een plan tegen te houden. Het is dan aan de overheid om af te wegen of de individuele belangen van omwonenden opwegen tegen de belangen van mensen die (nog) niet wonen. Of tegen het algemene belang van een groeiende stad en regio. Die frictie zal blijven, met of zonder inspraakplan. Maar deze nieuwe eis zal er wel toe leiden dat het doorhakken van de pijnlijke knoop weer wat langer gaat duren.